به فروشگاه اینترنتی دکتر مزوتراپی خوش آمدید!

علاقه مندی ها

بررسی جامع برای گودی زیر چشم فیلر بهتر است یا چربی

گودی زیر چشم یکی از مشکلات شایع زیبایی است که با افزایش سن، کاهش حجم بافت، یا عوامل ژنتیکی ایجاد می‌شود و چهره را خسته یا پیر نشان می‌دهد. دو روش اصلی برای درمان آن، تزریق فیلر و انتقال چربی، در سال‌های اخیر محبوبیت زیادی پیدا کرده‌اند. فیلر، که اغلب از هیالورونیک اسید تشکیل شده، یک روش غیرجراحی با نتایج فوری است و در ایران از اواخر دهه ۲۰۱۰ با برندهایی مانند ژوویدرم و رستیلن رواج یافت. انتقال چربی، که از بدن خود بیمار برداشت می‌شود، روشی نیمه‌جراحی با ماندگاری طولانی‌تر است و از دهه ۲۰۰۰ در کلینیک‌های تخصصی انجام می‌شود. قیمت فیلر در سال ۲۰۲۵ بین ۲.۵ تا ۵ میلیون تومان و انتقال چربی بین ۵ تا ۱۰ میلیون تومان است، که انتخاب بین آن‌ها را به یک تصمیم مهم تبدیل می‌کند.

فیلر به دلیل سادگی اجرا، دوره نقاهت کوتاه (۱ تا ۳ روز)، و قابلیت تنظیم با هیالورونیداز، برای گودی‌های سطحی تا متوسط مناسب است. این روش با تکنیک‌های نوین ۲۰۲۵، مانند کانولاهای هوشمند و تزریق رباتیک، دقت بیشتری یافته و تورم را به ۱ تا ۲ روز کاهش داده است. برندهای جدید مانند تئوسیال Redensity III با فرمولاسیون پیشرفته، عوارض را به حداقل رسانده‌اند و ماندگاری ۶ تا ۲۴ ماه ارائه می‌دهند. در مقابل، انتقال چربی با تکنیک‌هایی مانند Nano-Fat Grafting و دستگاه‌های VASER، طبیعی‌تر و با ماندگاری ۳ تا ۱۰ سال است، اما نیاز به لیپوساکشن و دوره نقاهت طولانی‌تر (۵ تا ۱۴ روز) دارد. این روش برای گودی‌های عمیق و افرادی که به دنبال نتایج دائمی هستند، برتری دارد.

شرایط نگهداری نیز در انتخاب تأثیرگذار است؛ فیلر نیاز به مراقبت‌های سبک مانند کمپرس سرد و اجتناب از گرما تا ۴۸ ساعت دارد، در حالی که چربی به دلیل تهاجمی بودن، مراقبت‌های سخت‌گیرانه‌تر مانند استفاده از گن فشاری و استراحت تا ۲ هفته می‌طلبد. عوارض فیلر شامل تورم خفیف، اثر تیندال (رنگ آبی زیر پوست)، و ناهمواری است که با فناوری‌های ۲۰۲۵ به زیر ۸ درصد رسیده و قابل‌حل است. انتقال چربی با تورم شدیدتر، جذب ناقص (۲۰ تا ۳۰ درصد)، و خطر توده‌سازی همراه است، اما تکنیک‌های جدید نرخ عوارض را به ۱۲ درصد کاهش داده‌اند. در ایران، تقاضا برای هر دو روش تا سال ۲۰۲۵ رشد ۳۰ درصدی داشته و انتخاب به بودجه، عمق گودی، و ترجیح بیمار بستگی دارد.

در نهایت، فیلر برای افراد جوان‌تر با گودی خفیف و بودجه محدود، و انتقال چربی برای افراد مسن‌تر با گودی شدید و تمایل به طبیعی بودن مناسب‌تر است. فیلر با هزینه کمتر و انعطاف‌پذیری، گزینه‌ای سریع و کم‌خطر است، در حالی که چربی با ماندگاری بالا و تحریک کلاژن‌سازی، راه‌حلی پایدار ارائه می‌دهد. توصیه می‌شود بیماران با پزشک متخصص مشورت کنند و از کلینیک‌های مجهز به فناوری‌های ۲۰۲۵ استفاده نمایند. هر دو روش، با اجرای صحیح و مراقبت مناسب، گودی زیر چشم را بهبود می‌بخشند و چهره‌ای شاداب‌تر به ارمغان می‌آورند.

 

گودی زیر چشم (Tear Trough) یکی از شایع‌ترین مشکلات زیبایی است که با افزایش سن، کاهش حجم بافت، یا عوامل ژنتیکی ایجاد می‌شود و چهره را خسته، پیر، یا غمگین نشان می‌دهد. این مشکل که اغلب با سیاهی، چین‌وچروک، یا پف همراه است، در سال‌های اخیر با روش‌های غیرجراحی مانند تزریق فیلر (پرکننده‌های پوستی) و انتقال چربی (Fat Transfer) مورد توجه قرار گرفته است. هر دو روش با هدف پر کردن گودی، صاف کردن پوست، و بازگرداندن جوانی به ناحیه زیر چشم انجام می‌شوند، اما تفاوت‌های اساسی در مواد، تکنیک، ماندگاری، و نتایج آن‌ها وجود دارد که انتخاب بین این دو را به یک تصمیم مهم برای بیماران و پزشکان تبدیل می‌کند.

در ایران، استفاده از فیلر برای گودی زیر چشم از اواخر دهه ۲۰۱۰ با ورود برندهای معتبر مانند ژوویدرم و رستیلن رواج یافت، در حالی که انتقال چربی، به‌عنوان روشی قدیمی‌تر اما پیشرفته‌تر، از دهه ۲۰۰۰ در کلینیک‌های تخصصی انجام می‌شد. قیمت فیلر در سال ۲۰۲۵ بین ۲.۵ تا ۵ میلیون تومان برای هر سی‌سی و انتقال چربی بین ۵ تا ۱۰ میلیون تومان متغیر است، که به عواملی مانند تجربه پزشک، تجهیزات، و حجم مورد نیاز بستگی دارد. انتخاب بین فیلر و چربی به نیازهای بیمار، بودجه، و ترجیحات زیبایی او وابسته است، اما پرسش «برای گودی زیر چشم فیلر بهتر است یا چربی؟» 

برای گودی زیر چشم فیلر بهتر است یا چربی

تعریف گودی زیر چشم و روش‌های درمانی

گودی زیر چشم چیست؟ گودی زیر چشم به فرورفتگی زیر پلک پایین، در امتداد استخوان اوربیتال، اطلاق می‌شود که اغلب به دلیل کاهش چربی زیرپوستی، نازک شدن پوست، یا از دست دادن کلاژن و الاستین با افزایش سن ایجاد می‌شود. این مشکل می‌تواند با سیاهی (به دلیل سایه یا تجمع رنگدانه) یا پف (به دلیل جابجایی چربی) همراه باشد و ظاهر خسته‌ای به چهره بدهد. عوامل ژنتیکی، کم‌آبی، خستگی مزمن، و کاهش وزن نیز می‌توانند آن را تشدید کنند. این ناحیه به دلیل پوست نازک و حساسیت بالا، یکی از چالش‌برانگیزترین مناطق برای درمان زیبایی است.

روش‌های درمانی:

  • فیلر (پرکننده‌های پوستی): تزریق مواد پرکننده مانند هیالورونیک اسید (HA) برای پر کردن گودی و صاف کردن پوست. این روش غیرجراحی است و نتایجی فوری با ماندگاری ۶ تا ۲۴ ماه ارائه می‌دهد.
  • انتقال چربی (Fat Transfer): برداشت چربی از بدن بیمار (معمولاً از شکم یا ران) و تزریق آن به زیر چشم. این روش نیمه‌جراحی است و ماندگاری طولانی‌تری (چند سال تا دائمی) دارد، اما نیاز به فرآیند پیچیده‌تری دارد.

هر دو روش برای بهبود ظاهر گودی زیر چشم مؤثرند، اما انتخاب بین آن‌ها به عوامل متعددی بستگی دارد که در این مقاله بررسی می‌شوند.

تاریخچه فیلر و انتقال چربی

تاریخچه فیلر:
استفاده از مواد پرکننده به اواخر قرن نوزدهم بازمی‌گردد، زمانی که جراحان از پارافین و سیلیکون مایع برای حجم‌دهی استفاده می‌کردند. این روش‌ها با عوارض شدید مانند التهاب و جابجایی کنار گذاشته شدند. در دهه ۱۹۷۰، کلاژن حیوانی (از گاو) به‌عنوان اولین فیلر تزریقی معرفی شد، اما نیاز به تست آلرژی و ماندگاری کوتاه (۳ تا ۶ ماه) محدودیت‌هایی ایجاد کرد. نقطه عطف در سال ۲۰۰۳ با معرفی ژوویدرم توسط Allergan و در سال ۲۰۰۴ با عرضه رستیلن توسط Galderma رخ داد. فیلرهای هیالورونیک اسید به دلیل زیست‌سازگاری و ایمنی، برای گودی زیر چشم محبوب شدند و تا دهه ۲۰۱۰ با برندهایی مانند بلوترو و تئوسیال تکامل یافتند.

تاریخچه انتقال چربی:
انتقال چربی ریشه در جراحی پلاستیک دارد و در اوایل قرن بیستم توسط جراحانی مانند Gustav Neuber برای بازسازی صورت آزمایش شد. در دهه ۱۹۸۰، با معرفی لیپوساکشن توسط Yves-Gerard Illouz، برداشت چربی آسان‌تر شد و در دهه ۱۹۹۰، Sydney Coleman تکنیک‌های مدرن انتقال چربی (Lipostructure) را توسعه داد که دقت و ماندگاری را بهبود بخشید. این روش از دهه ۲۰۰۰ برای گودی زیر چشم رایج شد و با پیشرفت ابزارها (مانند میکروکانولا) به گزینه‌ای محبوب تبدیل گردید.

ورود به ایران:
فیلرها از اواخر دهه ۲۰۱۰ در ایران با برندهای معتبر رواج یافتند و انتقال چربی از دهه ۲۰۰۰ در کلینیک‌های مجهز انجام می‌شد. تا سال ۲۰۲۵، هر دو روش به دلیل تقاضای بالا برای جوانسازی زیر چشم، جایگاه ویژه‌ای در بازار زیبایی ایران دارند.

ترکیبات و ویژگی‌های فیلر و چربی

فیلر:

  • ترکیبات: عمدتاً هیالورونیک اسید (HA) با غلظت ۱۵ تا ۲۵ میلی‌گرم در میلی‌لیتر، اتصالات شیمیایی (مانند BDDE) برای افزایش ماندگاری، و گاهی لیدوکائین برای بی‌حسی. برندهایی مانند Juvederm Volbella و Restylane Silk برای زیر چشم طراحی شده‌اند.
  • ویژگی‌ها: بافت نرم، پخش‌پذیری بالا، زیست‌سازگار، قابل‌جذب، و بدون نیاز به برداشت از بدن. ماندگاری ۶ تا ۲۴ ماه و نتایج فوری.

چربی:

  • ترکیبات: چربی اتولوگ (خود بیمار) حاوی سلول‌های چربی (آدیپوسیت)، ماتریکس خارج‌سلولی، و گاهی سلول‌های بنیادی. هیچ ماده مصنوعی ندارد.
  • ویژگی‌ها: طبیعی، ماندگاری طولانی (چند سال تا دائمی)، نیاز به برداشت و پردازش، و نتایج تدریجی پس از تثبیت.

برای گودی زیر چشم فیلر بهتر است یا چربی

معیارهای مقایسه فیلر و چربی برای گودی زیر چشم

برای انتخاب بین فیلر و چربی، معیارهای زیر باید بررسی شوند:

  • ماندگاری: فیلر ۶ تا ۲۴ ماه، چربی چند سال تا دائمی.
  • سرعت نتایج: فیلر فوری، چربی تدریجی (۲ تا ۳ ماه برای تثبیت).
  • تهاجمی بود ن: فیلر غیرجراحی، چربی نیمه‌جراحی (نیاز به لیپوساکشن).
  • هزینه: فیلر ارزان‌تر (۲.۵ تا ۵ میلیون تومان)، چربی گران‌تر (۵ تا ۱۰ میلیون تومان).
  • طبیعی بودن: چربی به دلیل استفاده از بافت بدن طبیعی‌تر است، فیلر مصنوعی اما قابل‌کنترل‌تر.
  • عوارض: فیلر با تورم و کبودی کم، چربی با تورم بیشتر و خطر جذب ناقص.
  • قابلیت تنظیم: فیلر با هیالورونیداز قابل‌حل است، چربی تنظیم دشوارتری دارد.

مزایا و معایب فیلر برای گودی زیر چشم

مزایا:

  • نتایج فوری و قابل‌پیش‌بینی.
  • غیرتهاجمی با دوره نقاهت کوتاه (۱ تا ۳ روز).
  • قابلیت حل شدن با هیالورونیداز در صورت مشکل.
  • هزینه کمتر و دسترسی آسان‌تر.
  • تنوع برندها (ژوویدرم، رستیلن) برای نیازهای مختلف.

معایب: 

  • ماندگاری محدود (نیاز به تمدید هر ۶ تا ۲۴ ماه).
  • خطر اثر تیندال (رنگ آبی زیر پوست) در تزریق سطحی.
  • وابستگی به کیفیت ژل و مهارت پزشک.
  • عدم تحریک کلاژن‌سازی طبیعی.

مزایا و معایب چربی برای گودی زیر چشم

مزایا:

  • ماندگاری طولانی تا دائمی.
  • طبیعی بودن به دلیل استفاده از بافت بدن.
  • تحریک کلاژن‌سازی و بهبود بافت پوست.
  • مناسب برای گودی‌های عمیق‌تر و حجم بیشتر.

معایب:

  • تهاجمی‌تر با دوره نقاهت طولانی‌تر (۱ تا ۲ هفته).
  • نتایج غیرقابل‌پیش‌بینی (جذب بخشی از چربی).
  • هزینه بالاتر و پیچیدگی فرآیند.
  • عدم قابلیت تنظیم یا حذف آسان.

برای گودی زیر چشم فیلر بهتر است یا چربی

روش اجرای فیلر و انتقال چربی برای گودی زیر چشم

روش اجرای فیلر:
تزریق فیلر برای گودی زیر چشم یک روش غیرجراحی است که به‌دلیل سادگی و سرعت، در کلینیک‌ها به‌صورت سرپایی انجام می‌شود. مراحل آن عبارتند از:

  • مشاوره و ارزیابی: پزشک ناحیه زیر چشم را معاینه می‌کند تا عمق گودی، ضخامت پوست، و میزان سیاهی یا پف را ارزیابی کند. سابقه پزشکی بیمار (آلرژی، بیماری‌های چشمی، مصرف داروهای رقیق‌کننده خون) بررسی می‌شود. حجم فیلر (معمولاً ۰.۵ تا ۱ سی‌سی برای هر طرف) و نوع آن (مانند Juvederm Volbella یا Restylane Silk) تعیین می‌گردد.
  • آماده‌سازی: ناحیه با محلول ضدعفونی‌کننده (مانند الکل ۷۰٪ یا کلرهگزیدین) پاکسازی می‌شود. بی‌حسی موضعی با کرم لیدوکائین ۲٪ یا تزریق لیدوکائین به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه اعمال می‌شود. برخی فیلرها حاوی لیدوکائین هستند و نیاز به بی‌حسی جداگانه را کاهش می‌دهند. نقاط تزریق با قلم علامت‌گذاری می‌شوند.
  • تزریق: فیلر با سوزن ظریف (گیج ۳۰ یا ۳۱) یا کانولا (ابزاری با نوک туп) در لایه درم عمیق یا زیر عضله اوربیکولاریس اکولی تزریق می‌شود. تکنیک تزریق معمولاً خطی (Linear Threading) یا قطره‌ای (Micro-Droplet) است و مقدار کمی فیلر (۰.۱ تا ۰.۳ سی‌سی در هر نقطه) در عمق ۱ تا ۲ میلی‌متر تزریق می‌گردد. فرآیند برای هر طرف ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می‌کشد و کل جلسه در ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پایان می‌یابد.
  • پس از تزریق: ناحیه به‌آرامی ماساژ داده می‌شود تا فیلر یکنواخت پخش شود. کمپرس سرد به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه اعمال می‌گردد تا تورم کاهش یابد.

روش اجرای انتقال چربی:
انتقال چربی یک روش نیمه‌جراحی است که نیاز به برداشت چربی از بدن بیمار و تزریق آن به زیر چشم دارد. مراحل آن پیچیده‌تر است:

  • مشاوره و ارزیابی: پزشک میزان گودی و حجم مورد نیاز (۱ تا ۲ سی‌سی برای هر طرف) را تعیین می‌کند. ناحیه اهداکننده چربی (معمولاً شکم، ران، یا پهلو) انتخاب می‌شود. سابقه پزشکی و سلامت عمومی بیمار بررسی می‌گردد.
  • آماده‌سازی: بیمار تحت بی‌حسی موضعی یا بیهوشی خفیف قرار می‌گیرد. ناحیه اهداکننده و زیر چشم با محلول ضدعفونی‌کننده پاکسازی می‌شوند.
  • برداشت چربی: با استفاده از لیپوساکشن دستی یا دستگاه، چربی از ناحیه اهداکننده با سرنگ و کانولای ظریف (قطر ۲ تا ۳ میلی‌متر) برداشت می‌شود. این فرآیند ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. چربی جمع‌آوری‌شده در سانتریفیوژ پردازش می‌شود تا سلول‌های خالص جدا شوند و مایعات اضافی حذف گردد.
  • تزریق: چربی خالص با کانولای میکرو (قطر ۱ میلی‌متر) به زیر چشم تزریق می‌شود. تکنیک تزریق به‌صورت قطره‌ای یا لایه‌ای است و در عمق زیر عضله یا درم عمیق انجام می‌شود. مقدار کمی چربی (۰.۱ تا ۰.۲ سی‌سی در هر نقطه) تزریق می‌گردد تا از توده‌سازی جلوگیری شود. این مرحله ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می‌کشد و کل فرآیند ممکن است ۱ تا ۲ ساعت باشد.
  • پس از تزریق: ناحیه اهداکننده و گیرنده با پانسمان پوشانده می‌شود. کمپرس سرد اعمال می‌گردد و بیمار برای چند ساعت تحت نظر قرار می‌گیرد.

تفاوت در اجرا: فیلر سریع‌تر، غیرتهاجمی، و با ابزار ساده انجام می‌شود، در حالی که چربی نیاز به تجهیزات پیشرفته‌تر، زمان بیشتر، و مهارت جراحی دارد.

شرایط نگهداری پس از اجرای هر روش

شرایط نگهداری پس از تزریق فیلر:

  • ۰ تا ۴۸ ساعت: کمپرس سرد هر ساعت ۵ تا ۱۰ دقیقه برای کاهش تورم، اجتناب از گرما (سونا، حمام داغ)، پرهیز از لمس یا فشار به ناحیه، عدم مصرف الکل و سیگار، و اجتناب از ورزش سنگین.
  • تا ۲ هفته: خوابیدن به پشت با سر بالا، محافظت از آفتاب با ضدآفتاب (SPF ۳۰)، عدم استفاده از آرایش سنگین تا ۴۸ ساعت، و مصرف آب کافی برای آبرسانی پوست.

شرایط نگهداری پس از انتقال چربی:

  • ۰ تا ۴۸ ساعت: کمپرس سرد برای کاهش تورم در هر دو ناحیه (اهداکننده و گیرنده)، اجتناب از گرما، پرهیز از فشار به زیر چشم یا ناحیه برداشت، عدم مصرف الکل و سیگار، و استراحت کامل بدون فعالیت سنگین.
  • تا ۲ هفته: خوابیدن به پشت، پوشیدن گن فشاری در ناحیه اهداکننده (اگر توصیه شود)، محافظت از آفتاب، اجتناب از ورزش تا ۱۰ روز، و رعایت بهداشت برای جلوگیری از عفونت در محل برداشت.

تفاوت در نگهداری: فیلر نیاز به مراقبت‌های سبک‌تر و کوتاه‌تر دارد (۱ تا ۳ روز نقاهت)، در حالی که چربی به دلیل تهاجمی بودن، مراقبت‌های سخت‌گیرانه‌تر و دوره نقاهت طولانی‌تر (۷ تا ۱۴ روز) می‌طلبد.

عوارض احتمالی هر روش

عوارض فیلر:

  • تورم و کبودی: خفیف و در ۱ تا ۳ روز برطرف می‌شود، اما با تزریق نادرست تا ۷ روز طول می‌کشد.
  • اثر تیندال: رنگ آبی زیر پوست در تزریق سطحی، که با ژل‌های نرم (مانند بلوترو) کمتر رخ می‌دهد.
  • توده یا ناهمواری: ناشی از تزریق بیش از حد یا پخش ناکافی، قابل‌حل با هیالورونیداز.
  • عفونت: نادر، با علائم قرمزی و چرک، نیاز به آنتی‌بیوتیک دارد.
  • انسداد عروق: بسیار نادر، با علائم درد شدید و تغییر رنگ، نیاز به مداخله فوری (تزریق هیالورونیداز) دارد.

عوارض انتقال چربی:

  • تورم و کبودی: شدیدتر و تا ۷ تا ۱۴ روز طول می‌کشد، به‌ویژه در ناحیه اهداکننده.
  • جذب ناقص چربی: ۳۰ تا ۵۰ درصد چربی ممکن است جذب شود و نیاز به جلسات اضافی داشته باشد.
  • توده یا ناهمواری: به دلیل تزریق نادرست یا مرگ سلول‌های چربی، تنظیم آن دشوار است.
  • عفونت: در ناحیه برداشت یا تزریق ممکن است رخ دهد و نیاز به درمان دارد.
  • عدم تقارن: به دلیل جذب نامنظم چربی، که اصلاح آن پیچیده‌تر از فیلر است.

مقایسه عوارض: فیلر عوارض خفیف‌تر و قابل‌کنترل‌تر دارد، در حالی که چربی به دلیل تهاجمی بودن، عوارض شدیدتر و طولانی‌تری ممکن است ایجاد کند.

نتیجه‌گیری

انتخاب بین فیلر و انتقال چربی برای گودی زیر چشم به نیازها، ترجیحات، و شرایط بیمار بستگی دارد و هر دو روش جایگاه خود را در زیبایی غیرجراحی و نیمه‌جراحی دارند. فیلر، که از دهه ۲۰۰۰ با هیالورونیک اسید تکامل یافت، با نتایجی فوری، ماندگاری ۶ تا ۲۴ ماه، و دوره نقاهت کوتاه (۱ تا ۳ روز)، گزینه‌ای ایده‌آل برای افرادی است که به دنبال روشی سریع، کم‌هزینه (۲.۵ تا ۵ میلیون تومان در ایران)، و قابل‌تنظیم هستند. این روش با برندهایی مانند ژوویدرم و رستیلن، برای گودی‌های سطحی تا متوسط مناسب است و عوارض خفیف آن (تورم، کبودی) به‌راحتی مدیریت می‌شود. از سوی دیگر، انتقال چربی، که از دهه ۱۹۹۰ با تکنیک‌های مدرن توسعه یافت، با ماندگاری طولانی (چند سال تا دائمی)، طبیعی بودن، و تحریک کلاژن‌سازی، برای گودی‌های عمیق‌تر و افرادی که به دنبال راه‌حل پایدار هستند، برتری دارد، اما هزینه بالاتر (۵ تا ۱۰ میلیون تومان)، تهاجمی بودن، و دوره نقاهت طولانی‌تر (۷ تا ۱۴ روز) آن را محدود می‌کند.

معیارهای مقایسه نشان می‌دهند که فیلر برای بیماران جوان‌تر، کسانی که تجربه اول را می‌خواهند، یا بودجه محدودی دارند، مناسب‌تر است، در حالی که چربی برای افراد مسن‌تر با گودی شدید، یا کسانی که روش طبیعی و دائمی را ترجیح می‌دهند، ایده‌آل است. عوارض فیلر (مانند اثر تیندال) قابل‌حل‌تر و عوارض چربی (مانند جذب ناقص) پیچیده‌ترند. در ایران، که هر دو روش تا سال ۲۰۲۵ رواج دارند، انتخاب به مهارت پزشک، امکانات کلینیک، و آگاهی بیمار بستگی دارد. توصیه می‌شود بیماران با پزشک متخصص مشورت کنند، مزایا و معایب را بسنجند، و بر اساس عمق گودی، بودجه، و تحمل نقاهت تصمیم بگیرند. در نهایت، هر دو روش با اجرای صحیح و مراقبت مناسب، می‌توانند گودی زیر چشم را بهبود بخشیده و چهره‌ای جوان‌تر و شاداب‌تر ارائه دهند.

پست های مرتبط 0 نظرات
نظر خود را ارسال کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی علامت گذاری شده اند *